Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016

Απαγγελία ποίησης του Γιώργου Θέμελη από την Παρθένα Τσοκτουρίδου στο τιμητικό αφιέρωμα του Μορφωτικού Ιδρύματος της ΕΣΗΕΜ-Θ/Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης



Με αφορμή τη συμπλήρωση σαράντα χρόνων από το θάνατο του ποιητή, μεταφραστή και εκπαιδευτικού που συνέδεσε άρρηκτα το πολύπλευρο έργο και τον βίο του με τη Θεσσαλονίκη, ομάδα σπουδαστών του Εργαστηρίου «Παράθλαση» παρουσίασαν με μεγάλη επιτυχία την Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016 στην αίθουσα του Ιδρύματος (Μορκεντάου 1, 1ος όροφος, Θεσ/νίκη), στις 11.30,  το «Παιχνίδι με την ποίηση του Γιώργου Θέμελη», μια δίωρη πρωτότυπη δραματοποίηση επιλεγμένων ποιημάτων με τη σκηνοθετική επιμέλεια της Μόνας Κιτσοπούλου. 

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2016

Λίγα λόγια για το βραβευμένο βιβλίο «Η καμπάνα του Πόντου χτυπάει στο Βέρμιο» της Παρθένας Τσοκτουρίδου



Το βιβλίο
Α Φ Ι Ε Ρ Ω Ν Ε Τ Α Ι

Στην ιερή μνήμη των παππούδων μου Κουρτίδη Ιωάννη από το Κιουρτούμ και του Ακριτίδη Αντώνιου από το Λυκάστ του Πόντου.
Στην ιερή μνήμη των γιαγιάδων μου Κουρτίδου Παρθένας από την Γαργάενα του Πόντου και Ακριτίδου Σοφίας από το Βατούμ Ρωσίας.
Στην ιερή μνήμη των συμπατριωτών μου Κομνηνιωτών, όσοι αναπαύονται στο Νεκροταφείο της Κοινότητας και όσοι άφησαν τα ιερά τους κόκαλα στον Πόντο, όπου αποτελειώθηκαν
από τα βάρβαρα εξοντωτικά μέτρα
της Λ Ε Υ Κ Η Σ   Σ Φ Α Γ Η Σ
τ ω ν   Το ύ ρ κ ω ν
Για ένδειξη φόρου τιμής και σεβασμού

Πέμπτη 3 Νοεμβρίου 2016

Βιογραφικό Οδοιπορικό της Ελισάβετ Σπυροπούλου από τα Κομνηνά Εορδαίας (της Παρθένας Τσοκτουρίδου)


Η Ελισάβετ Σπυροπούλου είναι μία κυρία σοβαρή, αξιοπρεπής, τυπική, λιγομίλητη  και αξιοσέβαστη στον κοινωνικό της περίγυρο στα Κομνηνά Εορδαίας. Η ιστορία της δεν είναι μια κοινή όπως όλων των ανθρώπων. Πέρασε από πολλές σκληρές διακυμάνσεις και δοκιμασίες. Αυτή όμως στάθηκε ψύχραιμη, αντιμετωπίζοντας θαρραλέα τη ζωή, που της χάρισε  απλόχερα τραγικές συνθήκες βίου και διαβίωσης και όχι μόνο. Μπόρεσε όμως να σταθεί βράχος σε όλα τα κακά συναπαντήματα της μοίρας της και να σταθεί ταυτόχρονα σωστή μάνα και πιστή σύντροφος. Δεν επαναπαύτηκε στις δυνάμεις του γιου της, αλλά πήρε θαρρετά τα ηνία της ζωής και πάλεψε για ένα καλύτερο μέλλον.
Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που αισθάνθηκε τον πόνο, την θλίψη και τη δυστυχία να της τρυπούν την καρδιά σαν μαχαιριές. Το ίδιο όμως συναισθάνονταν και ο άντρας της, «ο άνθρωπος δίχως πατρίδα», ο οποίος υπέφερε πολύ μέχρις ότου φτάσει στο ποθούμενο, που δεν ήταν άλλο από την οικογένειά του. Ο άνθρωπος αυτός αγάπησε πολύ την πατρίδα του, θυσιάστηκε με τους αγώνες του πολεμώντας στο βωμό της ελευθερίας και με όλο το κόστος που συνεπάγεται σε ένα ήρωα.
Ναι, σένα ήρωα! Γιατί ήταν ένας αληθινός ήρωας. Και όχι μόνο αυτός, αλλά και η γυναίκα του. Ναι! Μια πραγματική ηρωίδα που βρίσκεται ανάμεσά μας και θα κατοικεί πάντα στις καρδιές μας ως ίνδαλμά μας. Η οικογένεια αυτή των ηρώων, γιατί συμπεριλαμβάνονται και ο γιός μα και ο πρόσφυγας παππούς με τη γιαγιά, θα αποτελούν σε όλους μας παράδειγμα προς μίμηση, για την αντιμετώπιση των δύσκολων συνθηκών και των άθλιων καταστάσεων στη ζωή μας, που είτε άθελά μας δημιουργούμε εμείς είτε μας δημιουργούνται από  τα άσχημα πολιτικοκοινωνικά συστήματα της εκάστοτε εποχής στις εκάστοτε χώρες.